Wyżeł Weimarski krótkowłosy.

Ola i Roki

Pochodzenie: Niemcy, FCI Standard nr 99
Użytkowanie: wyżeł wszechstronny
Klasyfikacja FCI: Grupa VII - wyżły
Sekcja 1 - wyżły kontynentalne
Do uzyskania tytułu International Champion potrzebne konkursy.

Wygląd ogólny: pies myśliwski od średniej do dużej wielkości, z grupy wyżłów, suchy, dobrze umięśniony, o pięknych kształtach.
Wyraz płci musi być wyraźnie zaznaczony
Istotne proporcje: długość ciała do wysokości w kłębie jak 12:10.
Proporcje głowy: od nosa do przełomu czołowo - nosowego trochę dłuższa niż od przełomu do guza potylicznego.
Proporcje kończyn przednich: odległość od kłębu do łokcia jest prawie równa odległości od łokcia do środka śródręcza.
Zachowanie i charakter: wszechstronny pies do polowania, posłuszny, o charakterze zrównoważonym, chętny do pracy, wytrwały
w systematycznym okładaniu pola jednak bez manifestowania nadmiernego temperamentu. Wiatr o wybitnej jakości.
Cięty na szkodniki i zwierzynę łowną, ostry na człowieka. Agresywny jak inne wyżły. Pewny zarówno w wystawianiu, jak i w pracy w wodzie. Wybitne zalety pracy po strzale.
Głowa:
mózgoczaszka w dobrej harmonii z wielkością psa równa długości kufy. U psa szersza niż u suki. U obu płci szerokość czaszki pozostaje
w dobrej proporcji z długością głowy. Bruzda w środku czoła. Guz potyliczny umiarkowanie rozwinięty.
Łuki jarzmowe dobrze rozwinięte, widoczne. Przełom czołowo-nosowy słabo zaznaczony.
trzewioczaszka: nos duży, wystający nad żuchwą, koloru ciemnocielistego, przechodzącego stopniowo w szary.
kufa: długa, szczególnie u psów silna, widziana z profilu prawie kwadratowa. Szczęka i żuchwa o takiej samej sile. Grzbiet nosa prosty,
często lekko wysklepiony, nigdy wklęsły.
fafle: średnio przylegające, od strony wewnętrznej cielistego koloru (tak jak podniebienie). Kącik warg słabo zaznaczony.
szczęka i żuchwa: mocne.
policzki: dobrze umięśnione i wyraźnie zaznaczone, głowa sucha.
uzębienie: kompletne, regularne, równe i mocne. Zgryz nożycowy.
oczy: od jasnego do ciemnego złota, o inteligentnym wyrazie. Szczenięta mają oczy koloru błękitnego nieba.
Okrągłe, lekko skośne powieki obejmują bardzo dobrze gałkę oczną.
uszy: szerokie i dość długie, sięgające mniej więcej szpary pyska, osadzone wysoko, szerokie u nasady, na końcach lekko zaokrąglone.
Gdy pies jest podniecony, czujny, są zwrócone lekko do przodu i pofałdowane.
Szyja: o zarysie i noszeniu szlachetnym. Jej dolna linia jest kształtna, muskularna, prawie cylindryczna, niezbyt krótka, sucha.
Powinna być silniejsza bliżej łopatek i harmonizować z klatką piersiową.
Tułów: linia górna - szyja kształtna, wydatny kłąb, grzbiet względnie dłuższy i zwarty.
Kłąb: wyraźny.
Grzbiet: zwarty i muskularny, równy. W partii lędźwiowej nie jest wysklepiony. Dłuższy grzbiet nie jest wadą lecz znakiem morfologicznym rasy.
Zad: lekko ścięty, miednica długa.
Klatka piersiowa: mocna, ale nie przesadnie szeroka, dostatecznie głęboka, sięga prawie poziomu łokci, dostatecznie długa.
Dobrze wysklepiona, bez beczkowatości. Długa, mostek dobrze zaznaczony.
Dolna linia: lekko się unosi, brzuch nie jest podkasany (charci).
Ogon: nieco niżej osadzony, poniżej linii grzbietu, niżej niż u innych porównywanych ras, silny i dobrze obrośnięty sierścią.
Gdy pies jest w stanie spoczynku zwisa, podczas pracy lub w stanie pobudzenia jest noszony poziomo, łeb nawet wyżej.
Organy płciowe: psy muszą mieć dwa jądra, o normalnym wyglądzie, umieszczone w worku mosznowym.
Kończyny przednie: ogólne wrażenie - wysokie, suche, proste, równoległe, niezbyt rozstawione. Łopatka długa, ukośna, dobrze osadzona
na ścianie klatki piersiowej i dobrze umięśniona. Dobre kątowanie stawu barkowego. Ramię ukośne, dostatecznie długie i mocne.
Łokcie swobodne, proste, ani nie wciśnięte, ani odstające. Przedramię proste i długie. Nadgarstek mocny i zwarty. Śródręcze suche, lekko skośne. Łapy mocne, równoległe do osi ciała. Palce zwarte i wysklepione. Palce środkowe dłuższe są charakterystyczne dla rasy i nie stanowią wady. Pazury koloru szarego od jasnego do ciemnego, poduszki dobrze pigmentowane, twarde.
Kończyny tylne: ogólnie - kończyny wysokie, suche i dobrze umięśnione. Równoległe, nie są zwrócone ani do środka, ani na zewnątrz.
Udo dostatecznie długie, mocne i dobrze umięśnione. Kolano mocne i dobrze zarysowane. Podudzie długie, ścięgno dobrze widoczne.
Staw skokowy mocny i wyraźny, śródstopie suche w pozycji prawie pionowej. Stopy mocne z palcami dobrze zwartymi bez ostróg.
Reszta odpowiada kończynom przednim.
Chody: dużo swobody i zasięgu w ruchu. Kończyny przednie i tylne równoległe. W galopie krok długi i wydatny. W kłusie linia grzbietu spokojna. Inochód niepożądany.
Skóra: napięta, dobrze przylegająca.
Sierść: krótka, ale dłuższa i bardziej gęsta niż u innych wyżłów krótkowłosych.
Umaszczenie: srebrzystoszare, srebrzystobrązowe, szaromysie oraz wszystkie pośrednie odcienie. Głowa i uszy są ogólnie
w kolorze jaśniejszym. Białe znaczenia tylko małych rozmiarów są dopuszczalne na przedpiersiu i palcach.
Czasami na środku grzbietu znajduje się ciemniejszy pas, bardziej lub mniej zaznaczony, zwany "wężową" pręgą.
Psy, które mają znaczenia od czerwonych do żółtych, mogą otrzymać na wystawach maksymalnie ocenę :dobrą".
Znaczenia podpalane koloru ciemnobrązowego stanowią poważną wadę.
Wzrost i waga: wysokość w kłębie u psów 59-70 cm, idealna 62-67 cm, u suk 57-65, idealna 59-63 cm. Waga: psy 30-40 kg, suki 25-35 kg.

Według mnie najpiękniejszy wśród wyżłów i dużo bardziej urodziwy niż jego szorstkowłosy kuzyn.

Issis

Piękne psy Very Happy

bokserka007

Ale jaki smieszny ogonek:D

Alexz

Ja już mówilam lubie wyżły a ogonek jest supcio!